راهکارهای مقابله با جنگ نرم دشمن از دیدگاه مقام معظم رهبری

جنگ نرم؛ مواجهه امروز استکبار با نظام‏
همه این را امروز فهمیده‏اند و دانسته‏اند که مواجهه استکبار با نظام جمهورى اسلامى، دیگر از نوع مواجهه دهه اول انقلاب نیست. در آن مواجهه، زورآزمایى کردند، شکست خوردند. مواجهه سخت بود، ایجاد جنگ بود، کودتا بود. در اول انقلاب کودتا راه انداختند، شکست خوردند، شورشهاى قومى راه انداختند، سرکوب شدند و شکست خوردند، جنگ تحمیلى را به راه انداختند که هشت سال به طول انجامید، شکست خوردند، پس دنبال این راه‏ها نخواهند رفت، یعنى احتمالش ضعیف است. البته باید همیشه هشیارى نسبت به همه جوانب باشد. اما این، اولویت استکبار در مواجهه با نظام اسلامى نیست. اولویت، آن چیزى است که امروز به آن مى‏گویند جنگ نرم، یعنى جنگ به وسیله ابزارهاى فرهنگى، به وسیله نفوذ، به وسیله دروغ، به وسیله شایعه‏پراکنى، با ابزارهاى پیشرفته‏اى که امروز وجود دارد، ابزارهاى ارتباطى‏اى که ده سال قبل و پانزده سال قبل و سى سال قبل نبود، امروز گسترش پیدا کرده. جنگ نرم یعنى ایجاد تردید در دلها و ذهنهاى مردم.(1)
آماج حملات دشمن‏
دشمنان این انقلاب وقتى خواسته‏اند در طول این مدت به این انقلاب و این نظام صدمه‏اى وارد کنند، آماج حملات آن‏ها چه بوده است؟ آماج حملات دشمنان، دو نقطه اساسى است: یکى دین، یکى مردم و وفادارى آن‏ها.(2)
یکى از مهمترین یا شاید بتوانم بگویم مهمترین کارى که دشمن مى‏کند، دو قلم کار است: یک قلم جداکردن مردم از نظام، یک قلم جداکردن مردم از بینات دین و اصول دین و واضحات احکام اسلامى و شریعت اسلامى
است. این دو تا قلم کارى است که این‏ها دارند انجام مى‏دهند. درست هم فهمیده‏اند، چون پشتوانه نظام مردمند.(3)
1. حذف اسلامیت نظام‏
مى‏دانند که اگر این انقلاب، یک انقلاب دینى نبود، قدرت مقاومت نداشت، چون دین است که پیروان خود را از تسلیم‏شدن در مقابل ظلم منع مى‏کند، به مقابله با ظالم تشویق مى‏کند، عدالت و آزادى و معنویت و پیشرفت را به زندگى انسانها پیشنهاد مى‏کند. این، خصوصیت دین است. پس آن نظامى که بر مبناى دین باشد، معنى ندارد که تسلیم فشار و زور دشمنان و زورگویان و زیاده‏طلبان بشود. اگر عنصر دین در این انقلاب نبود، ممکن بود مسؤولین انقلاب و سرکردگان انقلاب با گرفتن یک امتیازى در مقابل دشمن کوتاه بیایند و راه را براى سلطه دوباره دشمن باز کنند، اما چون دین ستون فقرات این انقلاب است، چنین چیزى تاکنون پیش نیامده است و بعد از این هم پیش نخواهد آمد.(4)
2. جداکردن مردم از دین‏
از توحید و نبوت و امامت و ولایت و از این‏ها بگیرید تا احکام و حجاب و حدود شرعیه و بقیه چیزها، دائم دارد شبهه‏پراکنى مى‏شود. باید حواسمان باشد که این‏ها روش دشمن است. باید در مقابل این‏ها تدبیر داشت، باید کار کرد. البته در اینجا و در این شبهه‏هایى که به طرق مختلف مطرح مى‏شود، همه وظیفه دارند که در برابر این هنجارشکنى‏هاى دینى که در این سایتها و در این اظهارات مشاهده مى‏شود و این فرقه‏سازى‏هایى که وجود دارد و این هنجارشکنى‏هاى اخلاقى و جنسى که انسان مشاهده مى‏کند و از این قبیل چیزها بایستند. این‏ها کارهایى است که نه این‏که همه این کارها را دشمن دارد از خارج مى‏کند، نه، انگیزه‏هاى داخلى هم وجود دارد، اما دشمن تقویت مى‏کند، جهت مى‏دهد، کمک مى‏کند و این‏ها را هل مى‏دهد به جلو و دشمن از این چیزها خرسند است. باید این را مواظب باشیم. باید مواظبت کنیم. مسؤولیت به عهده کیست؟ آیا به عهده دولت است؟ به تنهایى، نه. دولت البته مسؤولیتهایى دارد. من خودم بارها به شوراى انقلاب فرهنگى در دوره‏هاى مختلف گفتم که شما نمى‏توانید خود را از متدین‏کردن مردم و وظیفه‏اى که در این راه دارید، برکنار نگه دارید. این‏ها مخالف بودند. آن جریانهاى بداخلاق مخالف بودند، مى‏گفتند نه، این دین دولتى مى‏شود. من معتقدم دولت در این زمینه وظیفه دارد، اما وظیفه دولت چیست؟ وظیفه دولت درست‏کردن عقاید مردم است؟ نه، وظیفه دولت زمینه‏سازى است، وظیفه عملیاتى و میدانى به عهده روحانیت است، به عهده زبدگان است، به عهده نخبگان حوزه و دانشگاه است. این وظیفه میدانى است. من امروز نگاه مى‏کنم جاى این مجموعه مکرم دینى و علمى را در خیلى جاها خالى مى‏بینم.(5)
راههاى تضعیف دین‏
الف. انکار بیّنات دینى در داخل و خارج‏
این‏که شما ملاحظه مى‏کنید از سالهاى دهه 60، از دوران حیات بابرکت امام(ره)، چه دشمنان بیرونى و چه مزدوران یا نوکران بى‏مزد و منت آن‏ها از داخل، مقدسات دینى را، حقایق دینى را، بینات اسلامى را مورد تردید و انکار قرار دادند، این یک چیز تصادفى نبوده است، روى این تکیه داشته‏اند.
ب. اهانت به مقدسات دینى‏
این مسأله از ماجراى سلمان رشدى آغاز شد تا فیلمهاى ضد اسلام هالیوودى، تا کاریکاتورها، تا قرآن‏سوزى، تا حوادث گوناگونى که علیه اسلام در این گوشه و آن گوشه اتفاق افتاد، براى این‏که ایمان مردم را به اسلام و مقدسات اسلامى کم کنند.
ج. اشاعه بى‏بندوبارى در داخل کشور
در داخل کشور، از طرق مختلف، پایه‏هاى ایمان مردم، به خصوص نسل جوان را متزلزل کنند، از اشاعه بى‏بندوبارى و اباحیگرى، تا ترویج عرفانهاى کاذب - جنس بدلى عرفان حقیقى - تا ترویج بهائیت، تا ترویج شبکه کلیساهاى خانگى، این‏ها کارهایى است که امروز با مطالعه و تدبیر و پیش‏بینى دشمنان اسلام دارد انجام مى‏گیرد، هدفش هم این است که دین را در جامعه ضعیف کند.(6)
وفادارى مردم به نظام‏
مردمى بودن، یعنى این انقلاب از سوى مردم وفادارانه مورد حمایت قرار بگیرد، نظام اسلامى از سوى مردم مورد تأیید و حمایت و پشتیبانى کامل قرار بگیرد. این هم در طول این مدت تأمین بوده است.
اگر حضور مردم نمى‏بود، اگر فاصله بین مردم و نظام ایجاد مى‏شد، نظام نمى‏توانست در مقابل دشمنان مقاومتى بکند. این حضور مستحکم مردم است که پشتوانه ایستادگى مسؤولان است. این، دو تا نقطه اصلى است، دین و مردم. لذا دشمن هم همینها را آماج حملات خود قرار داده است، دین را یک جور، وفادارى و اعتقاد مردم را یک جور.(7)
مى‏دانند که اگر مردم را از نظام جدا کردند، نظام بى‏پشتوانه خواهد شد، لذا سعى مى‏کنند مردم را از نظام جدا کنند. چه جورى؟ بى‏اعتماد کنند؛ مردم را به مسؤولین بى‏اعتماد کنند. مسئولین هرچه کار بکنند، هرچه تلاش بکنند، هرچه تحرک نشان بدهند، هرچه کارهاى خوب بکنند، یک تفسیر بدى در رادیوهاى بیگانه و در تبلیغات بیگانه وجود دارد که اگر انسان این رادیوها را نگاه کند، این به طور واضح مشاهده مى‏شود. البته این همیشه بوده. همیشه و در همه دوره‏ها یکى از کارهاى دشمن، جداکردن و بى‏اعتمادکردن مردم به مدیران و کارگزاران بوده. در همه این دوره بیست‏ساله، بیست‏ویکى دو ساله بعد از رحلت امام(ره) و در دوره حیات مبارک امام رضوان الله تعالى علیه، این یکى از کارها بوده. لذا بود که در آن زمان، امام بزرگوار با وجود اعتراضهایى که به بعضى از عملکردهاى مسؤولین و کارگزاران کشور داشتند، همیشه در موضع مدافع آن‏ها قرار مى‏گرفتند. این معنایش این نبود که امام(ره) از جزئیات کارها دفاع مى‏کند، نه. اما امام(ره) سینه سپر مى‏کرد. در مقابل کارگزاران و مسؤولین نظام اگر کسى سنگ‏اندازى مى‏کرد، موجب بى‏اعتمادى مردم به این‏ها مى‏شد، امام(ره) مى‏ایستادند. بنده هم همین جور. بنده هم از همه دولتها به این حیث، دفاع کردم، باز هم دفاع مى‏کنم.(8)
راههاى تضعیف وفادارى مردم‏
در زمینه تضعیف وفادارى مردم نسبت به نظام هم کارهاى زیادى مى‏کنند؛
الف. بى‏اعتمادکردن مردم به مسؤولین‏
شایعه مى‏سازند، براى این‏که مردم را از مسؤولین کشور، از رؤساى قوا مأیوس کنند. تخم بدبینى مى‏پراکنند. هر کار شایسته باارزشى که در سطح کشور انجام بگیرد، این را در وسائل تبلیغات گوناگون مورد تردید قرار مى‏دهند.(9)
ب. القاى یأس و ناامیدى در بین مردم‏
اگر ضعفهایى هست، چند برابر مى‏کنند و نقاط قوت را نشان نمى‏دهند، براى این‏که مردم را ناامید کنند، به خصوص نسل جوان را ناامید کنند. افق آینده را در مقابل نسل جوان و مردم، تیره و تار نشان مى‏دهند، براى این‏که مردم را از صحنه خارج کنند. لیکن نکته اساسى این است که دشمنان ملت ایران و دشمنان نظام اسلامى در طول این سى و دو سال، همه تلاشى را که در این دو مورد انجام داده‏اند، سرمایه‏گذارى‏هاى خسارت‏بارى بوده است، نتیجه‏اى نگرفتند و شکست قطعى خوردند. آن‏ها خیال مى‏کردند مى‏توانند مردم را از نظام اسلامى جدا کنند. روزبه‏روز که گذشته است، مى‏بینید مردم پایبندى‏شان به مسائل دینى و ارزشهاى معنوى بیشتر شده است.
بدون تردید دشمن در جداکردن مردم از نظام اسلامى شکست خورده است. سال گذشته در انتخابات، چهل میلیون مردم کشور پاى صندوقهاى رأى رفتند. در واقع یک رفراندوم چهل میلیونى به نفع نظام جمهورى اسلامى و به نفع انتخابات انجام گرفت، همین بود که دشمن را عصبانى کرد. خواستند با فتنه اثر آن را از بین ببرند، اما این را هم نتوانستند انجام دهند. مردم در مقابل فتنه هم ایستادند. فتنه سال 88، کشور را واکسینه کرد، مردم را بر ضد میکروبهاى سیاسى و اجتماعى‏اى که مى‏تواند اثر بگذارد، مجهز کرد، بصیرت مردم را بیشتر کرد.(10)
ج. ایجاد بدبینى و اختلاف در بین مردم‏
یکى از ابزارها در جنگ نرم این است که مردم را در یک جامعه نسبت به یکدیگر بدبین کنند، بددل کنند، اختلاف ایجاد کنند، یک بهانه‏اى پیدا کنند، با این بهانه بین مردم ایجاد اختلاف کنند، مثل همین قضایاى بعد از انتخابات امسال که دیدید یک بهانه‏اى درست کردند، بین مردم ایجاد اختلافى کردند. خوشبختانه مردم ما بابصیرتند. اینجور کارى در کشورهاى دیگر اوضاع کشور را به کلى عوض مى‏کرد، در جاهاى دیگر، تردیدافکنى در دلهاى مردم نسبت به یکدیگر، یک بهانه‏اى مثل بهانه انتخابات را پیش بکشند، ایجاد تردید کنند، دلها را نسبت به یکدیگر چرکین کنند، مردم را در مقابل هم قرار بدهند، بعد در میانه، عناصر دست‏آموز مغرض معاند را به کارهاى خلاف وادار کنند و مسؤولین کشور نتوانند تشخیص بدهند کى بود، چى بود، چه شد. این جزو طرحهاى اساسى است. اینجور کارى را دنبال مى‏کنند.(11)
*وظایف:
1. اتحاد مردم بر مبناى اصول‏
آنچه مهم است، این است که ملت عزیز ما اتحاد خود را حفظ کنند، وحدت کلمه را حفظ کنند. این وحدت کلمه، خارى در چشم دشمنان است. سعى‏شان این است که وحدت کلمه ملت را به هم بزنند. به گمان من مهمترین هدف از حوادث دوران فتنه بعد از انتخابات - این چند ماه - این بود که بین آحاد ملت شکاف بیندازند، سعى‏شان این بود. مى‏خواستند بین آحاد مردم شکاف بیندازند و نتوانستند.
این ملت عظیم، این عظمت ملى، در جهت اسلام، براى خدا، در راه خدا، با هم متفقند، حرفشان یکى است، دلشان یکى است، ولو سلائق سیاسى‏شان ممکن است مختلف باشد.(12)
مخاطب (مسأله وحدت کلمه ملى)، هم خواصند، هم عامه مردم. مسأله وحدت را باید جدى گرفت. من درباره وحدت کلمه مردم خیلى صحبت کردم، یک خصوصیات و شاخصهایى هم گفتم. صرف این‏که کسى بگوید ما طرفدار وحدتیم، کافى نیست، شاخصهایى دارد، علامتهایى دارد.(13)
آقایان همه دم از اتحاد و وحدت مى‏زنند و مى‏زنیم، همه‏مان مى‏گوییم وحدت، اما وحدت را باید در عمل تحقق ببخشیم. وحدت این است که مشترکاتمان را که بیشتر از موجبات مفرق هست، تقویت کنیم و این‏ها را جلوى چشم نگه داریم. اینجور نباشد که دلخورى از یک نفر آدم، ما را وادار کند عملى بکنیم، حرفى بزنیم، اقدامى بکنیم که برخلاف مصالح کشور باشد که گاهى انسان مشاهده مى‏کند! از یک نفر به خاطر یک کارى، به خاطر شخصش، به خاطر یک اظهارى، یک دلخورى‏اى پیدا مى‏کنیم، بعد این دلخورى سایه مى‏افکند بر همه رفتار ما، این درست نیست. باید مشترکات را نگاه کرد، نقاط اصلى را باید پیدا کرد. بعضى از این مسائلى که ماها مطرح مى‏کنیم و رویش تکیه مى‏کنیم، حقا و انصافا مسائل اصلى نیستند، این‏ها مسائل اصولى نیستند. مسائل اصولى‏ترى وجود دارد که بر آن‏ها باید تکیه کرد.(14)
2. اتحاد و همدلى بین مسؤولین‏
من روى اتحاد تکیه مى‏کنم. اتحاد و همدلى بین مسؤولین کشور یک فریضه است. تعمد در مخالفت با آن، امروز یک خلاف شرع است، به خصوص در سطوح بالا. همه به این توجه داشته باشند. دشمن از اختلافات کوچک، یک مسأله بزرگ مى‏خواهد بسازد، نباید بگذارید. اینجور نیست که هر اختلافى بین دو مسؤول یا بین دو دستگاه، فاجعه‏اى باشد، نه، بالاخره ممکن است مجلس در یک زمینه‏اى جهتگیرى‏اى داشته باشد، دولت جهتگیرى دیگرى داشته باشد، عقایدشان، سلایقشان مختلف باشد، این‏ها فاجعه نیست. اما این اختلافات را تبدیل‏کردن به شکافهاى غیر قابل پر شدن و زخمهاى غیر قابل علاج، خطاى بسیار بزرگى است.(15)
3. یکپارچگى مسؤولان در حرکت و تصمیمهاى بزرگ‏
یکى از چیزهایى که خیلى مهم است، یکپارچگى در حرکت است، ولو یکپارچگى در فکر و نظر و سلیقه نباشد که نه ممکن است، نه آنقدر هم مطلوب است. اختلاف سلائق و اختلاف نظرات به مباحثه مى‏انجامد و مباحثه به کشف عرصه‏هاى جدید منتهى مى‏شود. بنابراین ما هیچ توصیه نمى‏کنیم که حتما همه در همه مسائل یکسان فکر کنند، نه، اصلا ممکن هم نیست و امکان ندارد. اختلاف در نظر و در سلیقه و در فکر و در فهم، خودش از اول خلقت بشر وسیله‏اى شده است براى پیشرفت انسان. اما با وجود آن اختلافاتى که وجود دارد، هماهنگى در حرکت لازم است. اگر کاروانى باشد، افراد کاروان بین خودشان اختلافاتى داشته باشند، بحثى داشته باشند، دعوایى داشته باشند، مباحثه علمى داشته باشند، مباحثه سیاسى داشته باشند، مباحثه در مسائل گوناگون و روزمره داشته باشند، با هم بحث کنند - این ایرادى ندارد - به نتیجه رسیدند، چه بهتر، به نتیجه هم نرسیدند، نرسیدند، ایرادى ندارد، اما این حرکتى که دارد انجام مى‏گیرد، متوقف نشود. اینجور نباشد که این مباحثه موجب بشود که وسیله راهوارى که زیر پایشان است، این را از کار بیندازند، مشغول مباحثه شوند، یا احیانا بگویند حالا که در این مسأله علمى به نتیجه واحدى نرسیدیم، پس تو از آن راه برو، من از این راه، نه آقا، داریم مى‏رویم، هدف مشخص است. سه قوه باید اینجورى حرکت کنند. دوستان عزیز! برادران و خواهران عزیز که در سه قوه تشریف دارید! مراقب باشید وحدت حرکت، یکپارچگى در حرکت و در تصمیمهاى بزرگ حفظ شود، اختلافات به اختلافات در کار اساسى نینجامد.(16)
4. همبستگى خواص و عوام با سه قوه‏
مسأله دیگر، همبستگى روزافزون مردم و خواص با سه قوه است. همبستگى با قواى سه‏گانه کشور باید روزبه‏روز بیشتر شود، باید کمک بشوند، به خصوص قوه مجریه که بارهاى زیادى را بر دوش دارد. این شایعه درست‏کردن و زحمات را ندیده‏گرفتن، به هیچ وجه صلاح کار کشور و آینده کشور نیست.(17)
نباید به خاطر یک عملکردى در یک گوشه‏اى، مسؤولین نظام را اعم از قوه مجریه یا قوه مقننه یا قوه قضائیه، در چشم مردم بى‏اعتبار کرد، چون مردم اگر احساس کردند که این دستگاه‏هاى عظیم نمى‏توانند مورد اعتماد قرار بگیرند، امید مردم از بین خواهد رفت. فکر این را باید بکنند. انصافا خلاف حق هم هست، یعنى این چیزهایى که گاهى اوقات گفته مى‏شود، خلاف حق است. ما داریم مى‏بینیم اوضاع و احوال را و از بطون کار آشنا هستیم، خیلى تلاش دارد مى‏شود، تلاش مؤمنانه و مخلصانه، انسان این را مشاهده مى‏کند. پیشرفتهایى هم که مشاهده مى‏شود، هى گفته مى‏شود: پیشرفتهاى کشور، پیشرفتهاى کشور، این‏ها همین طور با نشستن کنج خانه و بیکارى مسؤولین که به دست نمى‏آید، با تلاش مسؤولین این‏ها به دست مى‏آید. تلاش دارد مى‏شود، انصافا تلاش مى‏شود. دشمن مى‏خواهد این حالت را از بین ببرد. دشمن مى‏خواهد این حالت اعتماد مردم به مسؤولین نظام را سست کند تا مردم احساس کنند نمى‏شود به دولتشان اعتماد کنند، به قوه قضائیه‏شان، به مجلس‏شان نمى‏شود اعتماد بکنند، این‏ها را در چشم مردم خراب کنند. این خطا است. این یک قلم کار دشمن است که این را باید فهمید. نباید با دشمن همصدا شد، نباید جدول دشمن را پر کرد، پازل دشمن را تکمیل کرد، صداى دشمن را در داخل بازتاب داد، این‏ها را باید مراقبت کرد.(18)
5. امیددادن به مردم و تقویت روحیه داخلى‏
یکى از مسائل مهم، مسأله تقویت روحیه داخلى است، این جزو وظایف ما است. تقویت روحیه جزو چیزهایى است که از وظائف اصلى ما است، چه به حیث مسؤولین، چه به حیث روحانیون و معممین، این جزو چیزهایى است که باید هیچ وقت این را فراموش نکنیم.(19)
امیددادن و اطمینان‏دادن به مردم، کارى است که به عهده من و شما معممین، مسؤولان، ائمه محترم جمعه است، کار باید این باشد که به مردم امید بدهید و اطمینان بدهید. اگر مردم ناامید شدند، اعتماد خودشان را از دست دادند، متزلزل شدند، شکست قطعى است. آن چیزى که جنگنده را، رزمنده را در جبهه نگه مى‏دارد، امید است. باید امید داشته باشد، بداند که مى‏تواند به پیروزى برسد. این امید را باید زنده نگه داشت. عامل اصلى پیروزى، در صحنه‏بودن مردم است، عامل در صحنه‏بودن مردم، امید و اطمینان آن‏ها است. این امید را باید در مردم تقویت کرد، مردم را نباید ترساند، مردم را نباید بدبین کرد، بى‏اعتماد کرد.(20)
6. تقویت ایمان دینى‏
(یکى از وظایف)، تقویت ایمان دینى، تأمین نیازهاى فکرى و استفهامهاى نسل جوان است که این عمدتا متوجه به روحانیت و حوزه‏هاى علمیه است. دائما شبهه القاء مى‏کنند، باید به طور دائم و به‏روز پاسخ شبهه‏ها را داد.
7. اهتمام مسؤولین به رفع عوامل نارضایى مردم‏
کار مهم دیگر که مخاطب و مسؤول آن، دولت است، اهتمام به رفع عوامل نارضایى و مشکل‏ساز براى مردم است؛ مسأله معیشت، مسأله اشتغال، مسأله سامانه‏هاى ادارى، مسأله منصوبان دستگاه‏ها به خصوص در سطوح بالا، مسأله شهردارى‏ها، مسأله نیروى انتظامى که مباشرا و مستقیما با مردم روبه‏رو هستند و مى‏توانند بسیارى از مشکلات مردم را برطرف کنند یا خداى نکرده نارضایى‏هایى به وجود بیاید. بنابراین دستگاه‏ها در مسائل گوناگون، اهتمام و هماهنگى داشته باشند، هماهنگى و هم‏افزایى داشته باشند، اختلاف وجود نداشته باشد که این هم مربوط به دستگاه‏هاى دولتى است.(21)
8. افزایش بصیرت و مرزبندى با مزدوران‏
مسأله دیگر، تلاش جوانان براى بصیرت‏افزایى است. خود جوانها باید در این زمینه تلاش کنند. دشمن را باید شناخت، روشهاى دشمن را باید شناخت، این کارى است که بر عهده خود جوانها است.(22)
هر اقدامى که به بصیرت منتهى بشود، بتواند عنصر خائن را، عنصر بدخواه را از آحاد مردم و توده مردم جدا کند، او را مشخص کند، این خوب است. هر اقدامى که فضا را مغشوش کند، مشوش کند، انسانها را نسبت به یکدیگر مردد کند، فضاى تهمت‏آلود باشد، مجرم و غیر مجرم در آن مخلوط بشوند، این فضا مضر است، مخالف است.

9. مرزبندى و جداکردن خود با مزدوران دشمن‏
اصرار بنده بر این است که آحاد مردم، ملت ایران، جریانات مختلف سیاسى، همه در مقابل آن افراد معدودى که با اصل این انقلاب مخالفند، با اصل استقلال کشور مخالفند، هدفشان دودستى تقدیم کردن کشور به آمریکا و به استکبار است، با یکدیگر یکى باشند. دشمن از اینگونه عناصر در داخل ملتها دارد، در داخل ملت ما هم اینجور کسانى هستند، معدودى از این قبیل پیدا مى‏شوند. متن ملت، آحاد مردم، این توده عظیم مردمى - از خواص تا عامه مردم - این‏ها را باید از آن عناصر معدود خودفروخته جدا کرد، نباید اشتباه اتفاق بیفتد.(23)
1) فرازهایى از فرمایشات رهبر حکیم انقلاب: - 4/9/1388
2) 27/7/1389
3) 25/6/1389
4) 27/7/1389
5) 25/6/1389
6) 27/7/1389
7) 27/7/1389
8) 25/6/1389
9) 27/7/1389
10) 27/7/1389
11) 4/9/1388
12) 19/11/1388
13) 27/7/1389
14) 25/6/1389
15) 27/5/1389
16) 16/1/1389
17) 27/7/1389
18) 25/6/1389
19) 25/6/1389
20) 25/6/1389
21) 27/7/1389
22) 27/7/1389
23) 4/9/1388